Ivar Ragnarsson – wiking chory, wojowniczy, okrutny!

Niesiony na tarczy przez swoich ludzi raził wrogów celnymi strzałami z łuku. Mimo choroby (łamliwość kości) był prawdziwym zdobywcą. Ivar Ragnarsson zdobył Dublin w 856 roku. 9 lat później dokonał inwazji na Anglię. W zemście za śmierć ojca rytualnie zamordował króla Nortumbrii.

Dlaczego Ivar Ragnarsson zwany jest „Ivarem bez kości”?

Kroniki przedstawiają Ivara jako osobę niepełnosprawną cierpiąca na wrodzoną łamliwość kości. Choroba miała być karą dla jego ojca Ragnara i wypełnieniem klątwy. Matka Ivara była lokalną szamanką, która przepowiedziała Ragnarowi, by wstrzymał się 3 noce z seksem po powrocie z udanego najazdu. Nie posłuchał jej. Syn poczęty tego dnia chorował od urodzenia. Inna interpretacja mówi o zwykłej impotencji Ivara, a określenie „bez kości” raczej dotyczyła jego seksualnej dysfunkcji.

Ivar Ragnarsson – choroba nie była dla niego problemem

Kroniki opisują go jako wojownika i króla inteligentnego, przebiegłego. Miał być mistrzem strategii i taktyki. Ivar prowadził duńską armię do ataku na unię 7 angielskich królestw. Miała to być zemsta za zabójstwo ojca. Ella z Nortumbrii pojmał Ragnara i zabił go rzucając go w gniazdo węży. Nortumbria została podbita w dwa lata od rozpoczęcia działań wojennych. Ella, zabójca Ragnara, został pojmany. Egzekucja była brutalnym rytuałem „krwawego orła”. Polegała na wykrojeniu kształtu ptaka na plecach skazanego, wycięciu żeber i wyrwaniu płuc tak, by tworzyły kształt skrzydeł. Ella ginął w wielkich męczarniach.

Po wykonaniu krwawej zemsty duńska armia kontynuowała podboje. Zdobywała tereny, umacniała panowanie, regenerowała siły i ruszała rozprawić się z kolejnymi przeciwnikami. Ivar Ragrnarsson wraz ze swoim bratem, Ubbą, zakończyli podboje w 869 roku, gdy zabili króla wschodniej Anglii, Edmunda Męczennika. Edmund nie chciał odejść od Chrześcijaństwa. Według kronik pierwotnie był tarczą do strzelania z łuku, a później został ścięty. Ostatnie zapisy dotyczące Ivara kończą się około 870 roku. Prawdopodobnie wojownik powrócił do wcześniej zdobytego Dublina i żył tam do końca swoich dni.

Pochówek Ivara – groźny nawet po śmierci?

Według legend, Ivar Ragnarsson chciał być pochowany w obszarze narażonym na atak nieprzyjaciół. Jego grób miał przynosić nieszczęście każdemu, kto ośmieliłby się zaatakować jego tereny. Klątwa była skuteczna do czasu, gdy William I splądrował miejsce pochówku. Okazało się, że ciało Ivara nie rozłożyło się. Napastnik nakazał rozpalić ognisko i spalić zwłoki legendarnego wikinga. Jego podbój okazał się bardziej szczęśliwy niż poprzedników. William zakończył klątwę, a jego ataki przyniosły sukces.

Według kronik historycznych, pod koniec XVII wieku angielski rolnik odkrył dawne miejsce pochówku sprzed kilku wieków. Skandynawski kopiec był blisko miejsca bitwy stoczonej przez armię Ivara. Wszystko wskazywało na to, że mogło być to miejsce pochówku legendarnego wojownika.