Teddy Yarosz – „rzemieślnik w rękawicach”! Mistrz wagi średniej z polskimi korzeniami!

Grzeczny, spokojny, ułożony w życiu prywatnym. W ringu bezwzględnie obijał swoich rywali długimi kombinacjami z celnym lewym prostym i szybkim prawym sierpowym. Przy tym świetnie bronił się przed atakami przeciwnika. Teddy Yarosz to przedwojenny mistrz wagi średniej z polskiej, sportowej rodziny.

Teddy Yarosz, bokserski zakazany owoc i trudności losu

Zakazany owoc smakuje najlepiej? Chyba jest w tym wiele prawdy! Gdy 15-letni Teddy Yarosz, syn polskich imigrantów wrócił do domu ze śladami bokserskiej walki, ojciec wlał mu pasem. Jeszcze wcześniej jego rękawice zostały porąbane siekierą. W domu rodzinnym nie było zgody na to, by zdolny, utalentowany Tadeusz bił się w ringu. Co z tego? Boks trenował również jego starszy brat, Edward. Braterską tradycję później kontynuował również najmłodszy brat,  Tomasz.

Ojciec Teddy’ego zginął w wypadku, gdy przyszły mistrz bokserski miał 16 lat. Rodzina pozostała bez ważnego źródła utrzymania. Mimo bardzo dobrych ocen, Teddy rzucił szkołę i poszedł do pracy, by pomagać w utrzymaniu siedmiorga rodzeństwa i trójki kuzynów żyjących we wspólnym domu. Chciał skończyć szkołę i w przyszłości iść do colllege’u, jednak zrezygnował ze swoich planów, gdy zaczął zarabiać jako bokser. Zatrudnił jednak prywatnego nauczyciela i w końcu udało mu się zaocznie skończyć liceum.

Kariera z rozpędem i mistrzostwo świata!

Teddy Yarosz zaczął walczyć zawodowo, gdy miał 19 lat. W ciągu pierwszych 3 lat kariery wystąpił 60 (!) razy. Wygrał 59 pojedynków, 1 raz zremisował. Umiejętnie wykorzystywał swój zasięg i niezwykły refleks. Pierwsza porażka przydarzyła się w starciu z Eddiem Wolfem, jednak nie zatrzymało to młodego wojownika, a wręcz dało impuls do rozwoju. W niespełna 2 lata od pierwszej przegranej Teddy Yarosz zawalczył o mistrzostwo świata w wadze średniej  National Boxing Association oraz  NYSAC.

Rywalem był doświadczony Vince Dundee. Yarosz pokonał go niejednogłośną decyzją po 15 rundach trudnego boju i mógł się tytułować jako mistrz świata. Wygrywał kolejne walki, jednak nie było mu dane długo utrzymywać mistrzostwa. W pierwszym starciu z Babe Risko doznał kontuzji kolana i musiał wycofać się z pojedynku. Wygrał 2 kolejne starcia, jednak w rewanżu z Risko kontuzja pogłębiła się. Walczył do końca, ale przegrał na punkty. Musiał zrobić sobie przerwę na wyleczenie kontuzji. Po powrocie udanie zrewanżował się swojemu pogromcy, który wcześniej stracił tytuł mistrza.

Teddy Yarosz walczył do 1942 roku pokonując wielu groźnych rywali, w tym Archiego Moore’a, przyszłego mistrza świata wagi półciężkiej. Przegrał natomiast z Ezzardem Charlesem, przyszłym mistrzem wagi ciężkiej. Wojownik zakończył zawodową karierę z rekordem 106 zwycięstw, 18 porażek i 3 remisów.

Rodzina i praca – powrót do normalnego życia

Teddy Yarosz był pamiętany jako niezwykle utalentowany, inteligentny bokser. Spokojny, skromny, bardzo lubiany przez lokalną społeczność. Jego pozasportową pasją była muzyka. Grał na skrzypcach, akordeonie i instrumentach dętych.

Po zakończeniu kariery Teddy Yarosz prowadził własny bar, który sprzedał w 1955. Nie był w wojsku ze względu na stan zdrowia (odnawiające się problemy z kolanem). Razem z poślubioną Eugenią Leśniak miał 5 dzieci. Po sprzedaży baru wrócił do pracy w hucie. Zmarł na raka w 1974 roku przeżywszy 63 lata.