Glima – nordyckie zapasy! Tradycja i piękno sportu!

Twardy parkiet lub udeptana ziemia i dwaj wojownicy. Cel? Przewrócić przeciwnika pozostając w pozycji stojącej lub samemu wstać jak najszybciej pozostawiając go na ziemi. To główny cel pojedynku tradycyjnych nordyckich zapasów. Glima to ogólne określenie różnych form tego sportu praktykowanego nie tylko na lokalnych festiwalach, ale też jako forma stałych treningów.

Glima i użyteczność w walce

Punkty, punkciki, oddawanie pleców, losowania, wznawianie i zatrzymywanie , ograniczenie walki w parterze – zastanawiałeś się, jak wyglądałyby zapasy bez tych udziwnień? Mimo że jest to naprawdę piękny sport, obecnie zaakceptowana forma pozostawia sporo niedomówień i pytań o sensowność oraz użyteczność wprowadzanych rozwiązań. Chwytane sporty walki to nie tylko zapasy w najbardziej rozpowszechnionej formie.

W różnych miejscach powstawały lokalne odmiany pojedynków grapplerskich.  Jedną z nich jest glima tradycyjnie uprawiana jeszcze przez nordyckich wojowników. Był on częścią ogólnego przygotowania żołnierskiego jako sport użyteczny na polu bitwy. Stąd też główna zasada – przewrócić przeciwnika samemu pozostając lub uciekając do pozycji stojącej. Warto obejrzeć nordyckie pojedynki (szczególnie Lausatök)  i porównać je ze współczesną formą zapasów.

Islandia – ojczyzna nordyckiego grapplingu

Sport rozwinął się rejonie Islandii, który osiedlali Wikingowie z obszarów dzisiejszej Norwegii. Glima służyła zarówno samoobronie, jak też atakom na rywala. Techniki były połączeniem rzutów, chwytów, wycięć itp. W dawnych formach tego sportu istniały też techniki z wykorzystaniem broni, które były szczególnie ważne w czasach nordyckich podbojów. Glima jest bardzo bogatym i urozmaiconym sportem walki. Nie jest ona popularna tak jak inne dyscypliny, jednak cały czas zachowuje grono adeptów od wieków kontynuujących pasję ich przodków.

Średniowieczni Wikingowie praktykowali tradycyjny sport od dziecka. Już w wieku 6-7 lat dzieci uczyły się technik, które później już jako dorośli mężczyźni potrafili wykorzystać w walce jako ważny element zaskoczenia na polu walki.

Glima – typologia

Glima to ogólna nazwa nordyckich zapasów. Również tutaj mamy różne formuły walki.

Brokartök Glima (szczególnie rozpowszechniona w Islandii i w Szwecji) to pojedynek w zwarciu, w którym dwaj wyprostowani zawodnicy trzymają się za specjalne pasy, krążąc dookoła siebie wyczekując na dogodny moment do obalenia przeciwnika.

Lausatök (najbardziej rozpowszechiony w Norwegii) jest najbardziej swobodnym typem rywalizacji. Można tutaj używać najszerszego wachlarza technik. Styl był zakazany w Islandii przez blisko 100 lat, jednak obecnie odzyskuje swoją popularność. Po obaleniu walka toczy się dalej, a wygrywa ten, kto wstanie pozostawiając przeciwnika na ziemi.

Hryggspenna polega na chwytaniu od pasa w górę. Przegrywa ten, kto dotknie ziemi inną częścią ciała niż stopy (forma najbardziej przypominająca klasyczne zapasy).

Glima- warto zobaczyć!

W sieci można obejrzeć nagrania ze sportowej, tradycyjnej rywalizacji, która swoimi korzeniami sięga czasów średniowiecznych Wikingów. Ciekawostka? Może i tak, jednak jest w tym sporcie coś pięknego, co nie pozwala przejść obok niego obojętnie.