King of the Cage 2 – Desert Storm

Bas Rutten’s King of the Cage 2 –
Desert Storm

Undercard fights:

David Step vs. Lee Merill

Lee zaczyna lowkickiem, Step
kontruje prawym. Merill upada, ale wstaje, klincz przy siatce i
David rzutem przez biodro obala Lee. Od razu jest boczna, dosiad,
wpięcie za plecy i po krótkiej szarpaninie Step kończy walkę
przez mata leao.

Al Garza vs. Rudy Martinez

Walka rozpoczyna się wymianą w stójce,
Martinez zadaje ciosy, Garza odgryza się lowami, raz trafia nawet
kopnięciem okrężnym na głowę, ale chyba nieczysto, bo choć
przeciwnik „potakuje”, to cios nie zrobił na nim szczególnego
wrażenia. Po chwili Rudy’emu prawie udało się przechwycić nogę
Ala, dochodzi do klinczu przy siatce, Al zachodzi za plecy, ale
Martinez idzie do dźwigni na nogę, zbiera przy tym mnóstwo ciosów.
Garza dochodzi do półgardy, po chwili ma już dosiad i cały czas
leje oponenta. Rudy próbuje się bronić, zbija część uderzeń,
a kiedy obraca się na plecy, Al wyciąga książkową balachę.

Steve Treadwell vs. Mike Bourke

To jest to, co lubię :)) Treadwell
reprezentuje jiu – box – fu, boska nazwa :)). Za to Bourke występuje
jako niepokonany, opowiada, że ciężko trenował i przyjechał
skopać parę tyłków – hehe!!! Walka nie trwała chyba nawet 10
sekund – Steve z punktu trafia prawym sierpem i Bourke pada.
Treadwell idzie za ciosem i jeszcze dobija Mike’a, ale chyba już
nie musi :)) Sędzia przerywa mecz, Bourke jeszcze dłuuugo nie może
się pozbierać. Mistrzowski pas openweight zgarnia Steve Treadwell.

Tyson Johnson vs. Benny Leos

W wywiadzie przed walką Johnson coś
pali i to chyba nie jest papieros :)). Krótka wymiana, klincz i
Tyson ładnie wynosi przeciwnika i rzuca nim o glebę lądując w
bocznej. zadaje parę kolan i ciosów na korpus, przygniata szczękę
i szyję Benny’ego przedramieniem, trafia też w głowę i Leos
klepie.

Robert Riffner vs. Matt Montecito

Robert zaczyna zdrowym lowem, ale
za chwilę zostaje obalony wjazdem w nogi i trzyma Montecito w
gardzie. Pracuje z dołu nie dając Mattowi zbyt wiele miejsca.
Przez chwilę niewiele jest akcji, ale w końcu Riffnerowi udaje się
wychwycić rękę przeciwnika i kimurą z gardy zmusza go do
poddania.

Valentine Lasoya vs. Mondo

Rd1. Valentine wchodzi w nogi i
obala Mondo, jednak po chwili to on ląduje na dole w pozycji żółwia,
a Mondo, jak po sprawlu leży na jego barkach. Lecą kolanka,
panowie wstają i znów Lasoya sprowadza przeciwnika do parteru,
przechodzi do bocznej, ale po chwili znów wstają, zadając w
klinczu ciosy kolanem. Tym razem Mondo obala oponenta i ląduje w
jego gardzie z głową w nie do końca zapiętej gilotynie. Zaczyna
się G’n’P – na zmianę – korupus, głowa. Do końca niewiele już
się dzieje.

Rd2. Trochę chaotyczna wymiana,
klincz, parę kolanek i Mondo znów ląduje w gardzie Valentine.
G’n’P. Nuuuda… Koniec walki. Jednogłośnie wygrywa Mondo.

John Jensen vs. Renato Bruzzi

Rd1. Krótka wymiana w stójce i
Bruzzi obala Jensena, przechodzi do bocznej, później do 69, zadaje
ciosy kolanem w głowę. Po chwili Jensen wciąga Renato do gardy,
próbuje balachy, ale traci pozycję. Po chwili obaj wstają. Bruzzi
znów obala Johna, ląduje w bocznej, ale ten wkrótce znów
odzyskuje gardę. Do końca rundy była jeszcze jedna – rzecz jasna
nieudana – próba balachy.

Rd2. Jensen wchodzi w nogi, Renato
wykonuje sprawl, obaj wstają, Bruzzi zachodzi za plecy, przewraca
przeciwnika, ląduje w bocznej, ale John zaraz odzyskuje gardę.
Niewiele akcji, choć John jest aktywniejszy – zadaje ciosy, pracuje
z dołu, a Renato tylko na nim leży… Po jakimś czasie się ożywia,
zaczyna atakować, Jensen próbuje trójkąta – nie wychodzi –
Bruzzi przechodzi gardę, John kula się na kolana, po chwili wciąga
Renato do gardy, walczy do końca, jego przeciwnik jest większość
czasu pasywny. Decyzją sędziów wygrywa John Jensen. Choć cały
czas był na dole, to on pracował i próbował cokolwiek robić.

Superfights:

David Colon vs. Deshon

Już na początku walki dochodzi do
klinczu, Colon próbuje wciągnąć Deshona do gardy, ale ten się
nie przewraca i idzie do siatki z uwieszonym na sobie Davidem :)),
który po chwili upada, ale że jego przeciwnik nie zamierza pchać
się do gardy, wstaje. Panowie chwytają się za karki i leją
sierpami :)). Colon znów upada, Dehon zostaje na nogach i potężnie
leje Davida w głowę, który po chwili klepie.

Joe Stevenson vs. Chris Brennan

Joe chce chyba „touch gloves”,
ale Chris ani o tym myśli i częstuje go prawym. Stevenson w rewanżu
atakuje single leg, ale Brennan wychwytuje jego głowę do gilotyny.
Joe biegnie i rozbija Chrisa o siatkę, wtedy ten puszcze uchwyt,
upada. Stevenson agresywnie atakuje, ma półgardę, po chwili jest
garda, w końcu ląduje w bocznej. Chris przetacza, teraz to on jest
w bocznej, z której zadaje kolanka na głowę. Za moment oddaje
pozycję, wstaje, próbuje bić. Przeciwnik też wstaje, Brennan znów
nieudanie próbuje gilotyny, ląduje na ziemi, ale tym razem udaje
mu się zapiąć trójkąta. Joe pada nieprzytomny, bo Chris nie
chciał puścić :)).

William Syrapi vs. Kit Cope

Obaj panowie reprezentują Thaia,
tak więc na początku walki przybijają piątkę :)). Zaczyna się
od lekkich loków, po chwili następuje klincz i po wynisieniu Cope
ląduje w gardzie Syrapiego. Kit po chwili atakuje Taktarowem, ale
William próbuje tego samego. Przy okazji dają obie to po liściu,
to po kopie – fajnie to wygląda. Cope przechodzi do skrętówki,
Syrapi się kula, Kit przechodzi do balachy na kolano, a William próbuje
klucza na stopę. Obojgu nie wychodzi :)). Cope kończy na kolanach,
Syrapi z boku, po chwili prawie wpina się za plecy, zapina Mata
Leao i Kit klepie.

Title Fights:

Jesse Contreras vs. John Leon

Jesse próbuje atakować prostym,
ale zostaje obalony wejściem w nogi i zapina gardę. Próba sweepa
się nie powiodła. Po jakimś czasie Conteras w końcu przetacza,
ale wstaje, sędzia nakazuje to samo jego przeciwnikowi. Panowie co
chwilę klinczują, wymieniają haczki, kolana, trudno powiedzieć,
kto jest górą. W pewnym momencie Leon zachodzi za plecy, upadają
tak, że John ląduje w półgardzie Contrerasa. Sędzia przerywa
potyczkę i lekarz opatruje rozbity nos Jessego. Walka toczy się
dalej od stójki. Leon ostro zaczyna, spycha przeciwnika do
defensywy, Contreras po chwili się ożywia, ale w związku z mocno
rozbitym nosem Jessego, sędzia ostatecznie przerywa walkę.

John Leon zdobywa tytuł w wadze
155 funtów.

Frank Rodriguez vs. Brian Foster

Foster szybko klinczuje i po jakimś
czasie (szarpanina przy siatce) ląduje w gardzie Rodrigueza. Frank
po dłuższym czasie próbuje balachy, ale Brian wykonuje slama w
stylu Rampage’a i przechodzi do bocznej. Zadaje ciosy, ale
Rodriguez odzyskuje gardę i cały czas z niej pracuje. Foster
wykonuje G’n’P, coraz mocniej trafia. Frank klepie i sędzia
przerywa walkę.

Pas w wadze 205 funtów trafia na
biodra Briana Fostera

Jeremy Williams vs. Erik Meaders

Rd1. Meaders klinczuje i nadziewa
się na parę kolanek i próbuje wciągnąć Williamsa do gardy, ale
ten ląduje w półgardzie, niemal ją przechodzi, ale Erik
przetacza i teraz on jest w gardzie Jeremy’ego. Po dłuższej
chwili Meaders wykonuje slama, ale jedynym tego efektem jest głośne
bum i wrzask publiki. Chwilę później to samo. Williams pracuje z
gardy, Erik robi niewiele. Jeremy próbuje balachy, potem trójkąta,
ale Meaders ucieka i agresywnie atakuje ciosami, przechodzi do półgardy…
Koniec rundy.

Rd2. Meaders trzyma trochę śmieszną
gardę w stylu Macaco :)). Trafia prawym, klinczują i Erik trzymając
gilotynę wciąga Williamsa do półgardy, ten się wyrywa,
przechodzi do bocznej, Meaders znów przetacza i znajduje się w półgardzie.
Bije, wstaje, trafia Jeremy’ego kopnięciem w głowę, wchodzi do
gardy po drodze zadając jeszcze kilka ciosów. Po pewnym czasie
Erik niemal przechodzi gardę, trafia parę razy mocno w głowę
przeciwnika, atakuje Taktarowem, sam nadziewając się na próbę
skrętówki, ale wybrania się m.in. mocno kopiąc Williamsa w głowę.
Z „wojny o nogi” szybciej pozbierał się Meaders i wszedł do półgardy
Jeremy’ego, zadaje parę ciosów, sędzia przerywa walkę, a
lekarz nie pozwala jej kontynuować wyraźnie zamroczonemu
Williamsowi. Tytuł mistrzowski w wadze 175 funtów zdobywa Erik
Meaders.

Bettis Monsouri vs. Jason Meaders

Rd1. Warto wspomnieć o sporej różnicy
wagi (ok. 16 funtów) na korzyść Bettisa, który szybko
przechwytuje niemrawego lowa w wykonaniu Meadersa i go obala. Jason
zapina gardę, wstaje, ale po chwili znów ląduje na ziemi, tym
razem jednak mając już tylko półgardę. Trwa walka o pozycję,
pada niewiele ciosów, Meaders odzyskuje pełną gardę, ale po
chwili Monsouri ją przechodzi i zajmuje pozycję 69. Zadaje ciosy
kolanami, parę ciosów. Rundę kończy solidna kanonada kolanek.

Rd.2 Krótka wymiana, klincz,
Bettis przewraca Jasona przez single leg i ląduje w półgardzie.
Znów walka o pozycję. Meaders próbował chyba klucz na stopę,
ale po chwili znów musi walczyć o utrzymanie półgardy. Monsouri
zadaje więcej ciosów, w końcu wypracowuje sobie boczną. Po
chwili jest kolanko na brzuchu, parę uderzeń, Jason odzyskuje gardę
i znów akcja odrobinę siada w półgardzie Meadersa. Próba
przetoczenia i słychać gong.

Rd3. Początek podobny – wymiana i
momentalne obalenie w wykonaniu Monsouri’ego, który kończy w
gardzie Meadersa. Bettis przechodzi do bocznej, potem do 69. Próbuje
dosiadu, ale Jason się broni i znów jest boczna. Obaj panowie wyglądają
już na mocno zmęczonych i żaden już wiele nie robi. W tle widać,
jak Rutten się z kimś wygłupia i sprzedaje mu łokcia :))).
Monsouri uderza kolanem, przechodzi do kolana na brzuchu, zadaje
kilka ciosów, ale widzą, że straci pozycję, wstaje. Wchodzi
jeszcze na moment do gardy Meadersa i walka się kończy.

Tytuł w wadze 195 funtów decyzją
zdobywa Bettis Monsouri.

Nefilim