PO GODZINACH: Calcio Fiorentino – trochę inna piłka

Duszenia, uderzenia, obalenia… piłka i bramki! Co roku 24 czerwca przed florencką bazyliką Św. Krzyża odbywają się zawody Calcio Fiorentino. Bramki mają wysokość metra i szerokością zajmują prawice cały krótszy bok piaszczystego boiska. Walczą ze sobą dwie drużyny po 27 graczy każda. Chodzi o strzelenie większej liczby goli.

Calcio Fiorentino to wczesna wersja gry w piłkę. Powstała w XVI-wiecznych Włoszech swoje tradycje czerpiąc z czasów Cesarstwa Rzymskiego. Mimo że sport w ówczesnej formie uprawiano już wcześniej a pierwsze wzmianki pochodziły z XV wieku, oficjalne zasady zostały spisane w 1580 roku. Kilka lat wcześniej Henryk Walezy określił rywalizację: „Za mała na wojnę i zbyt brutalna, by nazwać ją grą”. Po kilkudziesięciu latach zrezygnowano z widowiska.

W 1930 roku za czasów Benito Mussoliniego Calcio Fiorentino odżyło. Gra zdobyła uznanie na ulicach. A w oficjalnych zawodach biorą udział cztery drużyny reprezentujące cztery części miasta:

-Santa Croce – niebiescy
-Santa Maria Novella – czerwoni
-Santo Spirito – biali
-San Giovanni – zieloni

Mecz trwa 50 minut na piaszczystym terenie o średnich rozmiarach 80 na 40 metrów. Gry dogląda 7 sędziów. Podczas rozgrywki nie ma zmian. Kontuzjowani zawodnicy schodzą z boiska. Nie można kopać w głowę i uderzać z zaskoczenia. Mimo pozornego zamieszania, jednoczesny atak dwóch zawodników na jednego jest zakazany. Wygrywa drużyna w większą liczbą goli, jednak należy uważać przy „bombardowaniu” bramki. Jeżeli piłka przeleci ponad poprzeczką, połowę punktu uzyskuje przeciwnik.

Wojownicy nie walczą o pieniądze. Jedyną materialną nagrodą jest darmowy obiad.