Umarł król, niech żyje król – Pride F.C. 2005
Dopiero co zakończyła się gala Pride Final Conflict 2005, ale już teraz można śmiało powiedzieć, iż przeszła do historii sportów walki. Poznaliśmy odpowiedź na 2 istotne pytania, które od dość dawna spędzały sen z powiek fanom MMA : kto wygra Grand Prix wagi średniej, oraz czy chorwacka maszynka specjalizująca się w nokautach zdoła posłać na „tamten świat” mistrza wagi ciężkiej, rosyjskiego niedźwiadka, który gdy już się obudzi jest bardzo zły. Jednak FC 2005, to także konfrontacja „barowego niszczyciela” Tanka Abbotta z Hidehiko Yoshidą, który ma tyle samo zwolenników, co przeciwników, oraz rezerwowy pojedynek – Igor Vovchanchyn vs Kazuhiro Nakamura, którego zwycięzca mógł liczyć na ew. walkę w samym finale GP. Dziś o walkach turniejowych…
Zobacz również
Umarł król, niech żyje król – Pride F.C. 2005
Od początku za zdecydowanego faworyta do wygranej w Grand Prix uznawany był, Wanderlei Silva. Wychowanek akademii Chute Box, miał za zadanie rozprawić się z Ricardo Aroną z Brazilian Top Team, któremu dawano nieco mniejsze szanse na końcowe zwycięstwo, aczkolwiek był w gronie 4 zawodników, którzy mieli najbardziej namieszać podczas tegorocznego GP, pozostałą trójkę tworzyli: Silva, Rogerio Nogueira oraz Quinton Jackson. Arona wygrał swoją walkę z Deanem Listerem na „Total Elimination”, później zniszczył Kazushi Sakurabę, ale teraz jego przeciwnikiem był nr. # 1 w kategorii średniej na świecie. Zawsze pewny siebie, agresywny Silva, odgrażał się jeszcze podczas ważenia mówiąc – spotkamy się w niedzielę… Do spotkania doszło, ale Wanderlei nie będzie go wspominał zbyt miło. Ricardo „przycisk Fast Forward na pilocie” Arona, zdołał wygrać przez decyzję po 3 rundach, co oznaczało, iż w finale nie zobaczymy dwóch przedstawicieli Chute Box, o czym wiele osób marzyło. Nadal jednak, „w grze” pozostawał Maurico „Shogun” Rua, prawdziwy „czarny koń” całego GP. Shogun, nigdy wcześniej nie walczył z zawodnikami tak dużego formatu, jak Quinton Jackson czy Rogerio Nogueira, odniósł jednak przekonujące zwycięstwa, które sprawiły, iż z miejsca stał się ulubieńcem publiczności. Na FC 2005 czekała na niego inna rewelacja – Alistair Overeem. Holender będący „w gazie” okazał się trudnym przeciwnikiem dla Brazylijczyka, ale w 7 minucie musiał uznać jego wyższość. Mauricio był już tylko o krok, od końcowego sukcesu… I tak dochodzimy do wielkiego finału, w którym 23 letni Shogun okazał się być znacznie lepszy, od swojego starszego kolegi – Silvy. Od początku atakując z dużym animuszem, nie dał większych szans Aronie, który nie wykonał praktycznie żadnej akcji ofensywnej, a po kilku hammer fistach, znalazł się na chwilę w krainie wiecznego szczęścia… Niestety, rzeczywistość dla Arony okazała się brutalna – był tak blisko celu, który sobie wyznaczył, że chyba już przed walką finałową marzył o sukcesie, splendorze i chwale, jaka na niego niewątpliwie czekała. Cóż – pozostaje mu czekać następne 2 lata.
Warto natomiast zwrócić uwagę, na jeden istotny fakt – z zawodników, którzy walczyli w półfinałach w 2003 r. mieliśmy tylko Silvę. Pytanie, czy obecni fighterzy prezentują po prostu lepszy poziom, czy też gwiazdy „przeszłości” miały po prostu nieco gorszy rok? Bo o ile – jestem o tym w 100% przekonany – Quinton Jackson niebawem ponownie będzie wygrywał walkę za walką, to Igor Vovchanchyn, Kazushi Sakuraba, Hidehiko Yoshida, Kevin Randlemann, czy Dan Henderson w swoich najważniejszych pojedynkach, zawodzą. I dzieje się tak już od dłuższego czasu. Także forma Silvy podczas tegorocznego GP pozostawiała wiele do życzenia, o czym najlepiej świadczy walka z Aroną. Silva sprzed dwóch lat, nie dałby mu większych szans, ale znając Wanderleia, to tylko zmotywuje go do jeszcze cięższej pracy, a wtedy dopiero zrobi się ciekawie… Jednak na dzień dzisiejszy, zdecydowanie najlepszy jest Mauricio Rua. Miał najcięższą drogę do finału, a każdą ze swoich walk, zakończył pewnym zwycięstwem. Wprawdzie męczył się w pojedynku z „Minotoro”, ale chyba nikt nie stwierdzi, że werdykt był błędny. Shogun udowodnił, że same nazwiska nie walczą. Agresja, serce do walki, oraz ogromny potencjał – to cechuje nowego mistrza.
Shogun to zawodnik, który będzie rozdawał karty w kategorii średniej, przez najbliższe lata. I po tym, co pokazał na przestrzeni ostatnich miesięcy – w pełni na to zasłużył.
Ale… Zwycięstwo Shoguna, to także zwycięstwo federacji Pride. Wprawdzie nadal nie udało się znaleźć „następcy” Sakuraby, na którego promowany był i Yoshida, i Nakamura, jednak zyskali nową gwiazdę, dzięki której zarobią krocie. Otrzymali także odpowiedź na pytanie, czy warto stawiać na nowych, młodych zawodników, niemających oszałamiających sukcesów na koncie. Sakakibara & Takada, mogą już zacząć przeliczać miliony JPY…
Część 2 – o walce Cro Cop vs Fedor i reszcie – wkrótce…
